The goal of this study is to propose a new model for romantic relationship satisfaction of young adults. To achieve this goal, two different studies were carried out. In the Study I, it was examined by meta-analysis whether romantic relationship satisfaction differs according to gender. 95 effect sizes of 67 individual studies were included and 289.708 (163.058 female and 126.650 male) sample size was reached. As a result of meta-analysis, it was revealed that gender had no significant impact on romantic relationship satisfaction and culture was not a moderator in the relation between gender and romantic relation satisfaction. In the Study II, mediation analyzes were conducted with independent of gender. In this model, the mediating roles of mindful-awareness and emotional intelligence were considered. This study was conducted with 421 university students [294 female (69.8%) and 127 male (30.2%)], and `Relationship Assesment Scale`, `Multidimensional Perfectionism Scale`, `Trait Emotional Intelligence Questionnaire–Short Form`, and `Mindful Attention Awareness Scale` were used. The data were analyzed by using the regression based bootstrapping technique. As a result, it was revealed that emotional intelligence and mindful-awareness have a significant partial mediation effect between perfectionism and romantic relationship satisfaction. That is to say, the decrease in perfectionism might increase the levels of emotional intelligence and mindful-awareness and consequently these increases might enhance the romantic satisfaction in young adults. However, as a result of partial mediation, perfectionism might directly reduce the satisfaction of romantic relationships. Study I and II were discussed within the framework of relevant literature and recommendations were also discussed in this study.

Bu araştırmanın temel amacı genç yetişkinlerin romantik ilişki doyumlarına yönelik bir model öne sürmektir. Bu bağlamda birbirinden bağımsız iki çalışma gerçekleştirilmiştir. Çalışma I'de araştırmanın bağımlı değişkeni olan romantik ilişki doyumunun cinsiyete göre anlamlı bir farklılık gösterip göstermediği mete-analiz tekniği ile incelenmiştir. Mete-analize 67 bağımsız araştırma ile bu araştırmalara ait 95 etki büyüklüğü dahil edilmiş olup toplam 289.708 (163.058 kadın ve 126.650 erkek) örneklem sayısına ulaşılmıştır. Meta-analiz sonucunda cinsiyetin romantik ilişki doyumu üzerinde anlamlı bir etkiye sahip olmadığı anlaşılmıştır. Başka bir ifadeyle kadın ve erkeklerin romantik ilişki doyumlarının birbirlerine yakın düzeyde oldukları saptanmıştır. Ayrıca cinsiyet-romantik ilişki doyumu bağlantısında kültürün moderatörlük yapmadığı belirlenmiştir. Meta-analiz sonucundan yola çıkılarak Çalışma II'de ilişki doyumuna ait aracılık modeli cinsiyete yönelik ayrıştırma yapılmadan tek grupta test edilmiştir. Bu modelde mükemmelliyetçilik ile romantik ilişki doyumu arasında duygusal zekâ ve biliniçli farkındalığın aracılık rolleri ele alınmıştır. 421 üniversite öğrencisi [294 kadın (%69.8) ve 127 erkek (%30.2)] ile gerçekleştirilen bu çalışmada veri toplama araçları olarak `İlişki Doyumu Ölçeği`, `Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği`, `Duygusal Zekâ Özelliği Ölçeği – Kısa Formu` ve `Bilinçli Farkındalık Ölçeği` kullanılmıştır. Veriler regresyon temelli bootstrapping tekniğiyle analiz edilmiştir. Bootstrapping tekniği sonucunda genç yetişkinlerde duygusal zeka ve bilinçli farkındalığın mükemmeliyetçilik ile romantik ilişki doyumu arasında anlamlı bir biçimde kısmi aracılık yaptıkları görülmüştür. Başka bir ifadeyle, mükemmeliyetçiliğin düşmesi genç yetişkinlerin duygusal zeka ve bilinçli farkındalık düzeylerini artırabileceği ve bu artışlarların da romantik ilişki doyumunu güçlendirebileceği belirlenmiştir. Bununla birlikte kısmi aracılık söz konusu olduğu için mükemmeliyetçiliğin düşmesinin doğrudan da romantik ilişki doyumunu güçlendirebileceği ortaya çıkmıştır. Çalışma I ve Çalışma II'de elde edilen bulgular ilgili alanyazın doğrultusunda tartışılmış ve gelecek araştırmalara önerilerde bulunulmuştur.