Aim: There is a rapid increase in obesity prevalence in Turkey as well as in the world. The number of studies dealing with the behavioral paradigms of obesity is scarce. In this study, we aimed to investigate the relationship between body perception, eating-weighing habits and body mass index in the administrative staff of our university.Material and Method: The data were collected with, sociodemographic information form, Stunkard Body Perception Scale, International Physical Activity Questionnaire and the obesity-related behaviors evaluation form, which were developed by the researchers according the relevant literature. Body weight, height, waist and hip circumference measurements were done. Results: 513 women and 335 (39,5%) men were included in the study. The prevalence of obesity was 15,8% in women and 19,7% in men. The body satisfaction rate was higher in men (p = 0,000). 78,0% of the female participants was not satisfy with their weight and wanted to lose weight. The percentage of those with body satisfaction tended to decrease as BMI increased (p = 0,000). Of the participants total 490 (57,8%) were found to attempt to lose weight. The percentage of men who reported fast eating (43,9%) was higher than women (31,0%) (p = 0,000). There was an increase in the rate of fast-eaters from the underweight to the obese group (p = 0,000). It was observed that 45,2% of the participant's appetite decreases in case of sadness-stress and eating in sadness-stress situation was higher in the obese group (p = 0,000). In total, 65,7% had no regular self-weighing habit; normal and overweight rates were similar between the regular and irregular weighed, while the underweight and obese group had higher irregular weighing (p = 0,041). Measured and self-declared BMI values were similar and no significant difference was found between them (p = 0,614). There was no difference between the BMI groups in terms of skipping breakfast, evening snacks, eating lunch, eating with whom, the coexistence of the kitchen-living area and physical activity.Conclusions: The prevalence of obesity in administrative staff of our university is lower than in the society. As a result of our study, it was thought that some eating and weighing behavioral factors might have effect on obesity. Therefore, these factors may guide the obesity prevention and management strategies.Keywords: Obesity, administrative staff, body perception, eating and weighing habits.

Amaç: Obezite prevalansında dünya genelinde olduğu gibi ülkemizde de hızlı artış vardır. Obezitenin davranışsal paradigmalarıyla ilgilenen çalışma sayısı ise yeterli değildir. Bu çalışmada Üniversitemizdeki idari çalışanlarda beden algısı, yeme-tartılma alışkanlıklarıyla beden kütle indeksi arasındaki ilişkiyi incelemek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Veriler, sosyodemografik bilgi formu, Stunkard Beden Algısı Ölçeği, Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi ve araştırmacılar tarafından literatür incelenerek oluşturulan, obeziteyle ilişkili davranışları değerlendirme formu kullanılarak toplanmıştır. Boy, beden ağırlığı, bel ve kalça çevresi ölçümleri yapılmıştır.Bulgular: Araştırmaya 513 kadın ve 335 (%39,5) erkek alındı. Obezite prevalansı kadınlarda %15,8, erkeklerde %19,7'ydi. Beden algısından memnuniyet oranı erkeklerde daha yüksekti (p=0,000). Kadınların %78,0'ı kilosundan memnun olmayıp kilo vermek istemekteydi. Beden memnuniyeti olanların oranı BKİ arttıkça düşme eğilimindeydi (p=0,000). Toplam 490'ının (%57,8) kilo verme girişiminde bulunduğu belirlendi. Erkeklerde hızlı yediğini bildirenlerin oranı (%43,9) kadınlardan (%31,0) yüksekti (p=0,001). Zayıftan obez gruba doğru hızlı yiyenlerin oranlarında artış olduğu saptandı (p=0,000). Katılımcıların üzüntü-stres durumunda %45,2'sinin iştahlarının kapandığı ve üzüntü-stres durumunda yemenin, obez grupta daha yüksek olduğu görüldü (p=0,0001). Toplamda % 65,7'nin düzenli tartılma alışkanlığı yoktu; düzenli ve düzensiz tartılanlar arasında normal ve kilolu oranları benzerken, zayıf ve obez grupta düzensiz tartılma daha yüksekti (p=0,041). Ölçülen ve ifade edilen BKİ değerleri benzer olup aralarında anlamlı fark bulunmadı (p=0,614). BKİ grupları arasında kahvaltı atlama, akşam atıştırmaları, öğünleri yeme yeri, kimlerle yediği, mutfak-oturma alanın birlikteliği ve fiziksel aktivite açısından bir fark belirlenmedi. Sonuç: Üniversitemiz idari çalışanlarında obezite prevalansı toplumdan daha düşüktür. Çalışmamızın sonucunda obezitede beslenme ve tartılmaya yönelik bir takım davranışsal faktörlerin etkisi olabileceği, bu nedenle korunmada ve yönetilmesinde bu etkenlerin yol gösterici olabileceği düşünülmüştür. Anahtar Kelimeler: Obezite, idari çalışan, beden algısı, yeme ve tartılma alışkanlıkları.