Background and Aims: Sarcopenia is defined as loss of skeletal muscle mass and muscle strength with advanced age [1, 2]. Sarcopenia is also associated with chronic diseases. Sarcopenic obesity, defined as the coexistence of obesity and sarcopenia, is a major health problem with a worldwide prevalence [3]. Although sarcopenic obesity is associated with deterioration in quality of life and an increase in all-cause mortality, it remains largely undiagnosed, with negative consequences for affected individuals and the health care system [4]. In this study, we aimed to evaluate muscle mass, muscle strength and physical performance in patients with obesity and to determine laboratory parameters and clinical conditions affecting sarcopenia based on the hypothesis that sarcopenia is directly proportional to body mass index in patients with obesity.Materials and Methods:The study was conducted between April 2019 and August 2019 at the Marmara University Pendik Training and Research Hospital. Obese patients with a body mass index of 30 kg / m2 or more were included in the obese group and subjects with a body mass index of 18-27.9 kg / m2 were included in the control group. Demographic data of all participants including gender, age, weight gain in the last 1 year, maximum weight values they can lose, smoking and alcohol habits, chronic disease history, if they are obese; duration of obesity and childhood obesity; anthropometric measurements including height, weight, body mass index, neck circumference, arm circumference, waist circumference, arterial blood pressure and pulse pressure values, SARC-F questionnaire score, hand grip strength, ASM / height2, body muscle ratio, body fat ratio, body muscle mass, 4-meter walking speed test and physical activity survey results and their latest biochemical data in our hospital database with in last one year, including fasting blood sugar, hbAc1, total cholesterol, triglycerides, LDL, ALT, creatinine, parathormone, 25-OH vitamin D, uric acid including total testosterone, estradiol were recorded.Results: A total of 214 subjects (113 obese and 101 controls) were included in the study. 72% (n = 81) of the obese group and 55% (n = 56) of the control group were female. The mean age of the obese patients was 49.6 ± 12.4 years and controls were 35.3 ± 10.8. The most common comorbidity in obese patients was Type 2 Diabetes Mellitus with 69% (n = 78). 37% (n = 42) of obese patients were in class 1 (BMI 30-34.9%), 23% (n = 26) were in class 2 (BMI 35-39.9%) and 40% (n = 45) class 3 (BMI ≥40 obese), also called morbidly obese. When EWGSOP2 recommendations were considered in the diagnosis of sarcopenia, no cases of sarcopenia were detected. 12% (n = 14) of the obese group were classified as possible sarcopenia. Of these, 71% (n = 10) were female and 29% (n = 4) were male. The mean age of women with possible sarcopenia was 62.3 ± 10.3 and the mean BMI was 35 ± 3; mean age of men with possible sarcopenia was 54.4 ± 14.4 years and mean BMI was 36 ± 7 years. The SARC-F score and ASM / height2 values, which were the criteria for sarcopenia, were significantly higher in the obese group compared to the control group and significantly lower in hand grip strength, body muscle ratio and 4 meter walking speed (p <0,0001).Conclusion: Patients with obesity have poor quality muscle mass that is directly proportional to body fat. Muscle strength and quality in obese patients is inversely proportional to age, female sex, body fat ratio, physical activity and presence of diabetes; and it is directly proportional to total testoterone. The SARC-F score may also be used for sarcopenia screening in obese patients, but more sensitive methods are needed to assess muscle mass. Close follow-up of people classified as possible sarcopenic for the development of sarcopenia is recommended.

Giriş ve Amaç: Sarkopeni, ileri yaş ile iskelet kas kitlesi(kk) ve kas gücü kaybı olarak tanımlanmıştır [1, 2]. Sarkopeni yaşlılık dışında hastalıklar ile de ilişkilidir. Obezite ve sarkopeninin birlikte görülmesi olarak tanımlanan sarkopenik obezite ise dünya çapında prevelansı artan majör sağlık problemidir [3]. Sarkopenik obezite yaşam kalitesinde bozulma ve tüm sebepli mortalitede artış ile ilişkili olmasına rağmen, etkilenen bireylere ve sağlık hizmeti sistemine olumsuz sonuçlar doğuracak şekilde çoğunlukla tanı konulamamış olarak kalmaktadır [4]. Bu çalışmada amacımız obezite hastalarında sarkopeninin vücut kitle indeksi ile doğru orantılı olduğu hipotezinden yola çıkarak obezite hastalarında kas kitlesi, kas gücü ve fiziksel performansı değerlendirmek, sarkopeni sıklığını, sarkopeniyi etkileyen laboratuvar parametreleri ve klinik durumları saptamaktır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Nisan 2019 ile Ağustos 2019 tarihleri arasında Marmara Üniversitesi Pendik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Polikliniği'ne başvuran vücut kitle indeksi 30 kg/m2 ve üzerinde olan obezite hastaları ile Genel Dahiliye Polikliniği' ne genel tarama için başvuran vücut kitle indeksi 18-27.9 kg/m2 olan kişiler kontrol grubu (obez olmayan) olarak dahil edildi. Tüm katılımcıların cinsiyet, yaş, son 1 yılda aldıkları kilo, verebildikleri maksimum kilo değerleri, sigara ve alkol alışkanlıkları, kronik hastalık öyküleri obez iseler obezite hastalık süreleri ve çocukluk obezite öykülerini içeren demografik verileri; boy, ağırlık, vücut kitle indeksi, boyun çevresi, kol çevresi, bel çevresi, tansiyon arteriyel ve nabız değerlerini içeren antropometrik ölçümleri, SARC-F anketi skoru, el kavrama gücü, extremite kas kitlesinin boyun metre cinsinden karesine oranı (ASM/boy2), vücut kas oranı, vücut yağ oranı, vücut kas kitlesi, 4 metre yürüme hızı testi ve fiziksel aktivite anketi sonuçları ve hastane sisteminde var olan son 1 yıl içindeki en güncel açlık kan şekeri, hbAc1, total kolesterol, trigliserit, Ldl, ALT, kreatinin, parathormon, 25-OH vitamin D, ürik asit, total testosteron, östradiolü içeren biyokimyasal verileri kaydedildi.Bulgular: Çalışmaya 113 ü obez ve 101 i kontrol olmak üzere toplam 214 kişi dahil edildi. Obez grubun %72(n=81) si, kontrol grubun ise %55(n=56) i kadındı. Obezlerin ortalama yaşları 49,6±12,4; kontrollerin ise 35,3±10,8 idi. Obezlerde görülen en sık komorbidite %69(n=78) ile Tip 2 Diabetes Mellitus idi. Obez hastaların %37(n=42) si sınıf 1 (VKİ %30-34,9), %23(n=26) ü sınıf 2 (VKİ %35-39,9) ve %40 (n=45) ı da morbid obez olarak adlandırılan sınıf 3 (VKİ ≥40 obez) obezdi. Sarkopeni tanısında EWGSOP2 önerileri göz önüne alındığında 2 grupta da sarkopeni vakası tespit edilmedi. Obez grubunun %12 (n=14) si muhtemel sarkopeni olarak sınıflandı. Bunların %71(n=10)i kadın, %29(n=4) u erkekti. Muhtemel sarkopeni saptanan kadınların ortalama yaşı 62,3±10,3 ve ortalama VKİ değeri ise 35±3 ; erkeklerin ortalama yaşı 54,4±14,4 ve ortalama VKİ değerleri ise 36±7 idi. Sarkopeni kriterleri olan SARC-F skoru ve ASM/boy2 değeri obez grubunda hem totalde hem de cinsiyete göre gruplandırılınca kontrol grubundan anlamlı olarak daha yüksek, el kavrama gücü, vücut kas oranı ve 4 metre yürüme hızı ise anlamlı olarak daha düşük saptandı (p<0,0001).Sonuç: Obezite hastalarında vücut yağ oranı ile orantılı artan düşük kalitede kas kitlesi mevcuttur.Bu hastaların kas gücü ve kalitesi yaş, vücut yağ oranı, diyabet varlığı ve fiziksel aktivite ile ters orantılı; total testoteron ile doğru orantılı değişmekte ve kadınlarda erkeklerden daha düşüktür. Obezite hastalarında da sarkopeni taramasında SARC-F skoru kullanılabilir, ancak kas kitlesi değerlendirmesinde daha duyarlı yöntemlere ihtiyaç vardır. Muhtemel sarkopeni olarak sınıflandırılan kişilerin sarkopeni gelişme riski açısından yakın izlemi önerilir.