Physiotherapy, occlusal-splint and antidepressant-drug therapies are the conservative therapies which have been used in the treatment of Temporomandibular Disorders (TMD). However, there were not any researches that compare the effects of these treatment modalities in patients with anterior DDR (ADDR) in the literature. The aim of this study was to compare treatment outcome of physiotherapy, occlusal-splint and antidepressant-drug therapies in patients with ADDR. Forty-eight patients with ADDR were included in this study. Patients were randomly allocated to three groups (physiotherapy, occlusal-splint and antidepressant-drug therapy). Research Diagnostic Criteria (RDC)/TMD Axis-I, Axis II, Beck Depression Inventory, Beck Anxiety Inventory were performed to each patient. In addition, MRI, orthopantomography and open-close TMJ radiography were obtained from the patients. Statistical analysis was performed using SPSS. The findings showed that pain without/with TMJ sound were the most common two signs and deviation of mandible, click, TMJ pain on palpation, depression, somatization disturbance, anxiety were the most common symptoms of the all ADDR patients. The treatment modalities used had different effects on different ADDR signs and symptoms. While physiotherapy was mainly effective on the complaint of joint sound and mandibular deviation, occlusal-splint therapy was effective on TMJ pain on palpation, pain during mandibular movements, click elimination during mouth opening or closing, normalization of the disc position in MRI, in depression, somatization disturbance and anxiety. It was determined that antidepressant drug therapy was effective on elimination of click during lateral and protrusive movements of the mandible. Additionally, both occlusal-splint and antidepressant-drug therapies had similar effects on TMJ pain on palpation, pain during mandibular movements, depression and anxiety. In conclusion, the choice of treatment modality for the TMJ patients with ADDR should be based on patients? chief complaint.

Fizyoterapi, oklüzal splint ve antidepresan ilaç tedavileri, temporomandibuler rahatsızlıkların tedavisinde kullanılan konservatif yöntemler arasında yer alır. Literatürde bu yöntemlerin RADD üzerindeki etkinliklerini karşılaştıran herhangi bir araştırma yer almamaktadır. Bu çalışmanın amacı, fizyoterapi, oklüzal splint ve antidepresan ilaç tedavilerinin RADD tedavisindeki etkinliklerini karşılaştırmaktır. Bu çalışmaya 48 RADD hastası dahil edilmiştir. Hastalar rasgele üç tedavi grubuna dağıtılmıştır (fizyoterapi, oklüzal splint ve antidepresan ilaç tedavisi). Her hastaya Research Diagnostic Criteria/Temporomandibular Disorders (RDC/TMD) Axis-I, Axis II, Beck Depresyon Ölçeği, Beck Anksiyete Ölçeği formları uygulanmış. Bunlara ek olarak, her hastadan manyetik rezonans görüntüleme, ortopantomografi ve ağız açık-kapalı TME radyografisi alınmıştır. İstatistiksel analizler SPSS kullanılarak yapılmıştır. Bulgular, araştırmaya dahil edilen RADD hastalarının en yaygın şikayetinin eklem sesi olmaksızın veya eklem sesi ile birlikte olan ağrı olduğunu ve mandibuler deviasyon, klik, palpasyonda TME ağrısı, depresyon, somatizasyon bozukluğu ve anksiyetenin en sık görülen semptomlar olduğunu göstermiştir. Kullanılan tedavi yaklaşımları, RADD rahatsızlığının değişik şikayet ve bulguları üzerinde farklı düzeyde etki göstermiştir. Fizyoterapi daha çok eklem sesi şikayeti ve mandibuler deviasyon üzerinde etkiliyken, oklüzal splint tedavisinin palpasyonda TME ağrısı, mandibuler hareketler sırasında ağrı, açma veya kapama kliğinin eliminasyonu, MR'da diskin normal konumuna dönmesi, depresyon, somatizasyon bozukluğu ve anksiyete üzerinde etkili olduğu tespit edilmiştir. Son olarak, antidepresan ilaç tedavisinin lateral ve protrüziv mandibula hareketlerindeki kliğin eliminasyononda etkili olduğu belirlenmiştir. Bunlara ilaveten oklüzal splint ve antidepresan ilaç tedavisilerinin palpasyonda eklem ağrısı, mandibuler hareketlerde ağrı, depresyon ve anksiyete üzerinde benzer etkiye sahip olduğu görülmüştür. Sonuç olarak, RADD olan TME hastalarında tedavi yaklaşımı hastaların öncelikli şikayetine bağlı olarak seçilmelidir.