The aim of this thesis is to make a scientific research about the effects of mental deficiency on articulation disorders in mentally retarded children by comparing those children to the regular ones and provide the findings. The sample group of the research consists of 30 children (23 males and 7 females) with mild mental retardation whose ages range from 3 to 7 years old and 30 children (13males and 17 females) with regular mental development. The participants receive education in a special education and rehabilitation centre located in İstanbul, Turkey and abiding by the Ministry of National Education.Both of the sample groups have received Ankara Articulation Test (AAT) developed by Ege, Acarlar and Turan (2004). A `Family Information Form` is applied to reach the demographical variables. The effects of family income, educational background of the family, gender and age factors on articulation disorders have been examined.According to the results of the research, it is seen that in respect to the articulation scores, there is a significant difference between the children with mild mental retardation and regular children. Mentally retarded children got higher scores than the children with normal development and there are significant differences between groups. When these two groups analysed in terms of gender, it is identified that there is a significant difference between the genders in respect to articulation sores. This rate was significant higher in men. When the groups analysed according to their economic situation, mentally retarded children coming from low and lower-middle income families have less articulation problems than those who are in the high- income group. When the groups analysed according to educational backgrounds of the parents, there is no statistically striking difference in lower education than high school while there is a noticeable difference in higher education than high school. When the groups analysed according to the age factor, articulation points with no meaningful difference in the direction 3-4 years but significant difference was observed between the two groups in age 5-6-7.

Bu çalışmanın amacı; zihinsel engelli çocuklarda görülen artikülasyon bozukluklarını normal çocuklar ile karşılaştırıp zihinsel yetersizliğin artikülasyon bozukluğuna etkisini bilimsel olarak araştırarak ortaya koymaktır. Bu amaca yönelik olarak araştırmanın örneklemini, Milli Eğitim Bakanlığı'na bağlı, İstanbul ilinde yer alan, özel eğitim ve rehabilitasyon merkezine devam eden 3-7 yaş arasında 30 (23 erkek,7 kız) hafif düzey zihinsel engelli ve normal zihinsel gelişime sahip 30 (13 erkek, 17 kız) çocuk oluşturmaktadır.Her iki gruba Ege, Acarlar ve Turan (2004) tarafından geliştirilen Ankara Artikülasyon Testi (AAT) uygulanmıştır. Demografik değişkenlere ulaşmak için ebeveynlere `Aile Formu` uygulanmıştır. Ailenin gelir durumu, ebeveynlerin öğrenim durumu, cinsiyet ve yaş faktörlerinin artikülasyon bozukluğuna olan etkileri incelenmiştir.Araştırma sonucunda, hafif derece zihinsel engelli ve normal grup arasında artikülasyon puanı açısından anlamlı farklılık görülmüştür. Zihinsel engelli çocuklar normal çocuklara göre yüksek puan almışlardır ve gruplar arasında anlamlı bir fark mevcuttur. Her iki grup cinsiyete göre incelendiğinde artikülasyon puanı yönüyle anlamlı farklılık tespit edilmiştir. Erkeklerde bu oran daha yüksek bulunmuştur. Gruplar ekonomik duruma göre incelendiğinde, orta ve altı gelir seviyesine sahip zihinsel engelli çocukların üst gelir grubundaki zihinsel engellilere göre daha az artikülasyon bozukluğu göstermiştir. Gruplar ebeveynlerin öğrenim durumuna göre incelendiğinde, lise altı anne ve babanın öğrenim durumuna göre gruplar karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı farklılık elde edilmemiş, lise üstü öğrenim durumuna göre gruplar arası anlamlı fark görülmüştür. Her iki grup yaşlara göre incelendiğinde artikülasyon puanı yönüyle 3-4 yaşta anlamlı bir fark bulunamamış, 5-6-7 yaşta her iki grup arasında anlamlı bir farklılık görülmüştür.