The main purpose of this study is to examine that in the event of a conflict in which white-collar individuals live with their colleagues, to determine which types of conflict management approaches they prefer, and to investigate the relationship between employees' job satisfaction, career satisfaction, job performance and turnover intention using the structural equation model with preferred conflict management approaches (problem solving, obliging, dominating, avoiding and compromising strategy). Moreover, to determine if the variables used in the survey show any differences according to demographic and control variables (eg. tenure, total experience, wage, position, number of employees, type of enterprises). As a result of the study, of which the universe of the research constitutes only white collar people in the private sector enterprises that are registered in the Osmaniye Organized Industrial Zone, it was found that employees who prefer problem solving strategy more frequently have high job satisfaction levels. It was found out that employees who prefer the problem solving and dominating strategy have high levels of job performance, employees who prefer the problem solving strategy tend to have lower average turnover intentions, employees who prefer the compromising strategy tend to have higher average turnover intentions. It was seen that as the job satisfaction levels of the employees increase, both the career satisfaction and job performances of them will also increase, none the less, turnover intention of the employees is decreasing. It has been determined that while job satisfaction has full mediation role on the relationship between problem solving strategy and career satisfaction, it has partial mediation role on job performance.

Bu çalışmanın temel amacı, beyaz yakalı konumundaki bireylerin iş arkadaşlarıyla yaşadıkları bir çatışma durumunda daha çok hangi tür çatışma yönetim yaklaşımlarını tercih ettiklerini belirlemek ve tercih edilen çatışma yönetimi yaklaşımlarıyla (problem çözme, uyma, zorlama, kaçınma ve taviz verme stratejisi) çalışanların iş tatmini, kariyer tatmini, iş performansı ve işten ayrılma niyeti arasındaki ilişkileri yapısal eşitlik modeli kullanarak araştırmaktır. Bunun yanı sıra, araştırmada kullanılan demografik ve kontrol değişkenlerine (işletme türü, çalışan sayısı, mevki, kıdem, toplam deneyim) göre farklılık gösterip göstermediğini ortaya koymaktır.Araştırmanın evrenini Osmaniye Organize Sanayi Bölgesi Müdürlüğü'nde kayıtlı özel sektör işletmelerindeki beyaz yakalı çalışanların oluşturduğu çalışma sonucunda; problem çözme stratejisini tercih eden çalışanların iş tatmin düzeylerinin yüksek olduğu tespit edilmiştir. Problem çözme ve zorlama stratejisini tercih eden çalışanların iş performans düzeylerinin yüksek, problem çözme stratejisini tercih eden çalışanların işten ayrılma niyetlerini ilişkin ortalamaların düşük, taviz verme stratejisini tercih eden çalışanların işten ayrılma niyetlerine ilişkin ortalamaların ise yüksek olduğu tespit edilmiştir. Çalışanların iş tatminleri arttıkça hem kariyer tatminleri hem de iş performanslarının arttığı buna karşın çalışanların işten ayrılma niyetlerinin azaldığı sonucuna varılmıştır. İş tatmininin, problem çözme stratejisi ile kariyer tatmini arasındaki ilişkide tam aracılık, iş performansı üzerinde ise kısmi aracılık rolünün olduğu belirlenmiştir.